آیدا الانی

بازگشت به مدرسه می تواند هم برای دانش آموزان و هم برای والدین یک چالش باشد. بعد از یک تابستان طولانی، ممکن است سخت باشد که دوباره به روال مدرسه برگردیم. با این حال، با کمی برنامه ریزی و آماده سازی، می توانید یک شروع موفق داشته باشید.

در اینجا چند نکته برای بازگشت به مدرسه آورده شده است:

• از قبل برای کلاس های خود آماده شوید. قبل از شروع مدرسه، فهرستی از کلاس های خود و منابع مورد نیاز خود را تهیه کنید. این به شما کمک می کند تا از همگام بودن با مطالب عقب نمانید.
• یک برنامه منظم برای خود تعیین کنید. تعیین یک برنامه منظم برای مطالعه و انجام تکالیف به شما کمک می کند تا بر روی کار خود تمرکز کنید.
• با معلمان خود ارتباط برقرار کنید. اگر در مورد چیزی مشکل دارید، با معلم خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا بر مشکل غلبه کنید.

با دوستان و خانواده خود ارتباط برقرار کنید. صحبت با دوستان و خانواده می تواند به شما کمک کند تا از نظر عاطفی حمایت شوید.

بازگشت به مدرسه

کودکانی که برای اولین بار می خواهند وارد مدرسه شوند و یا کودکانی که می خواهند به مدرسه ی جدیدی وارد شوند باید خود را با شرایط جدیدی سازگار کنند، حتی رفتن به کلاس بالاتر نیز برای کودک مسائلی را پیش رو دارد مانند روبرو شدن با سطح تحصیلی بالاتر و درس های علمی تر، معلم جدید، و یک دایره ی اجتماعی متغیر. خبر خوب این است که با مقداری آماده سازی و سازماندهی می توانید بازگشت به مدرسه را برای کودکتان لذت بخش کنید و اولین هفته ی تحصیلی را برای خودتان و فرزندتان آسان تر سازید.در ادامه چند راه برای آسان کردن این مسئله آمده است:

پیشنهاد مشاور: اضطراب جدایی در مهد کودک ✔️۱۳ راهکارهای روانشناسی

۱. از اینکه کودکتان با مدرسه اش آشناست اطمینان حاصل کنید

اگر کودکتان سال قبل نیز در همین مدرسه بوده است این خیلی خوب است ولی باید خود را برای بازگشت به مدرسه آماده کنید ! شما تنها لازم است تغییراتی را که امسال اتفاق می افتد را برای کودکتان توضیح دهید. «حالا تو اولین سطح تحصیلی ات را شروع می کنی، تو باید در زمین بازی بچه ها بازی کنی، و با بچه های دیگر در سالن ناهار خوری غذا بخوری.» «حالا تو سال سومی هستی، تو هر روز باید تکالیفت را انجام بدهی.» «حالا تو وارد دوره ی راهنمایی شده ای، تو خودت باید به مدرسه بروی. نیاز است که با هم رد شدن از خیابان را تمرین کنیم.»

ولی اگر این اولین سال تحصیلی کودکتان باشد، پس لازم است که شما با کودکتان به انجا سر بزنید. حتی اگر این آشناسازی ابتدایی یک روز قبل از شروع مدرسه باشد، به مدرسه بروید و با محیط آن آشنا شوید. اگر می توانید وارد زمین بازی شوید، این یک مزیت است که کودکتان را با آنجا آشنا کنید. و اگر نمی توانید وارد زمین بازی شوید از پشت حصار زمین را به او نشان دهید و او را نسبت به آن هیجان زده کنید.

۲- از هر فرصتی برای آشنایی بیشتر کودک استفاده کنید

بسیاری از مدارس برای کودکانی که اولین بار وارد آن مدرسه می شود موقعیت هایی را تدارک می بینند که کودک بتواند با آنجا آشنا شود. اگر مدرسه برنامه ی خاصی برای این منظور ندارد، از آنها بخواهید که یک روز شما و کودکتان قبل از شروع مدرسه به آنجا بروید و با معلم جدید ملاقات داشته باشید. معلم ها قبل از شروع مدرسه مشغول آماده کردن اتاقشان هستند، ولی هر معلم باتجربه ای از ملاقات با یک دانش اموز جدید و به وجود آوردن احساس خوب در دانش آموز خوشحال می شود، معلم ها می دانند که باید به دانش آموزانشان برای شروع سال تحصیلی جدید کمک کنند.

۳- کاری کنید که کودک راحت تر با معلمش ارتباط برقرار کند

همه ی کودکان نیاز دارند که از ارتباط با معلمشان در کلاس درس احساس راحتی کنند. تا زمانی که این مشکل حل نشود کودک برای یادگیری آماده گی ندارد. معلمهای با تجربه این مسئله را می دانند و شرایطی را مهیا می کنند که دانش آموز از نظر احساسی برای شروع سال تحصیلی جدید آماده گی لازم را به دست بیاورد. قطعا، اگر شما شرایطی را فراهم کنید که کودک با معلم بیشتر آشنا شود، هر کاری که می توانید در این زمینه انجام دهید: راه های زیادی برای اینکه کودکتان بتواند معلمی را که قبلا ندیده را بشناسد و این احساس در او به وجود آید که او را می شناسد.

اگر شما متوجه شدید که کودکتان در اولین روز مدرسه نمی تواند با معلمش ارتباط برقرار کند، سعی کنید بلافاصله بین کودکتان و معلمش ارتباط برقرار کنید. فقط به معلم توضیح دهید که کودکتان قبل از شروع مدرسه هیجان زده بود ولی حالا به نظر می رسد که هنوز نتوانسته با این مسئله کنار بیاید. شما امیدوار هستید که معلم بتواند شرایط ویژه ای را برای برقراری ارتباط با کودکتان به وجود بیاورد و احساسی در کودک به وجود بیاید که انگار در خانه است.

اضطراب جدایی در روز اول مدرسه

۴- اسان کردن برقراری ارتباط فرزندتان با بچه های دیگر در مدرسه

کودکان همیشه در مورد معلم جدیدشان مضطرب هستند، ولی در صورتی که آنها دیگر همکلاسی هایشان را بشناسند، آنها احساس راحتی بیشتری می کنند. اگر شما تازه وارد شهری شده اید، سعی کنید با دیگر کودکان که در همسایگی شما هستند آشنا شوید. اغلب مدارس مایلند که آشنایی بیشتری به وجود بیاورند، سعی کنید که قبل از شروع مدرسه کودکتان با دیگر دانش آموزان ارتباط برقرار کند و با آنها آشنا شود.

۵- خداحافظی کردن را با کودکتان تمرین کنید.

برای بسیاری از کودکان، بزرگترین چالش این است که از شما جدا شوند. با به وجود آوردن شرایطی سعی کنید که به صورت منظم و کوتاه از کودکتان جدا شوید که این شرایط بتواند تمرینی برای جدایی شما از کودکتان باشد.

شما ممکن است به کودکتان چیزی بدهید که آن را نگه دارد چیزی که شما را به یاد او می اندازد، مانند یک شکل قلب که بر روی آن کلمه ی عشق نوشته شده است، دستمالتان، یا تکه سنگ کوچکی شما با یکدیگر در ساحل پیدا کرده اید، چیزی که او بتواند در جیبش بگذارد و با خودش ببرد و زمانی که بر می گردد آن را به شما پس دهد. بیشتر کودکان دوست دارند که در کیفشان عکسی از خانواده داشته باشند

۶- از مدرسه بخواهید که به شما و کودکتان اجازه دهد که داخل کلاس شوید

مشخص کنید که چه مقدار از زمان می توانید در آنجا بمانید. اگر متوجه شدید که بازگشت به مدرسه برای کودکتان دشوار است با معلمش ملاقات داشته باشید و با همدیگر برنامه ای را تدارک ببینید که جدا شدن از شما برای اولین هفته ی مدرسه برای او سخت نباشد.شاید شما باید هر روز صبح یک داستان برای کودکتان بخوانید و سپس او را به معلم بسپارید و از کودکتان خداحافظی کنید بنابراین معلم می تواند شرایطی را به وجود اورد که کودک احساس راحتی بیشتری داشته باشد.

۷- شروع به صحبت کردن در مورد کلاس بالاتر و یا سال تحصیلی جدید کنید.

بهترین کار انتخاب کتاب هایی است که به کلاس او مربوط می شود. کتابخانه یا معلم می توانند در این مورد به شما کمک کنند. کودکتان را در مورد چیزی که باید انتظار را داشته باشد هیجان زده کنید، که شامل خوراکی، زمین بازی، خواندن، کامپیوترها، آواز خواندن و هنر می شود. اگر شما کودکان دیگری را که با او همکلاسی هستند و یا اینکه به همان مدرسه می روند را می شناسید مطمئن شوید که او با آنها را ببیند یا با آنها بازی کند. خاطرات خوب خودتان را در مدرسه برای کودکتان تعریف کنید.

پیشنهاد مشاور: ۱۱ دلایل گریه کودک | تمامی دلایل را پیش از خطر بررسی کنید

۸- اگر یک خواهر یا برادر کوچکتر در خانه با شماست

اگر خواهر یا برادر کوچکتر کودکتان در خانه با شماست، اطمینان حاصل کنید که کودکتان بداند که چقدر خانه بدون او کسل کننده است و چقدر نسبت به او حسودی می کند که نمی تواند مانند یک بچه ی بزرگ به مدرسه برود. هر روز بعد از مدرسه شما ساعات بخصوصی را با فرزند بزرگترتان صرف می کنید و خوراکی می خورید و در مورد روزش با او صحبت می کنید.

منبع : بازگشت به مدرسه ✔️ ۱۵ نکته طلایی

نوجوان پرخاشگر درگیر رفتاری می شودکه هدف آن آسیب رساندن به شخص یا شیء دیگری است. پرخاشگری می‌تواند به شکل‌های مختلفی بروز کند. علل پرخاشگری در نوجوانان پیچیده است و می تواند شامل عوامل زیستی، محیطی و روانشناختی باشد. اگر متوجه نشانه های پرخاشگری در نوجوان خود شدید، مهم است که برای کمک اقدام کنید.

نوجوانی دوره ای بسیار حساس در زندگی هر فردی می باشد و بسیاری از والدین و پدر و مادرها با فرزندان نوجوان پرخاشگر خود مشکلات بسیار زیادی دارند. تغییرات هورمونی و ویژگی های جنسی و اخلاقی و روحی-روانی این دوره سبب شده است تا این دوره به یکی از بحرانی ترین دوره های زندگی تبدیل شود. بسیاری از خانواده ها گلایه می کنند که نمی توانند به خوبی با فرزندان نوجوان خود ارتباط برقرار کنند و در این بین نوجوانان پرخاشگر و پرخاشگری در نوجوانان یکی از مهم ترین دغدغه های تمامی خانواده ها می باشد.

علل نوجوان پرخاشگر

علل پرخاشگری در نوجوانان پیچیده است و می تواند شامل عوامل زیستی، محیطی و روانشناختی باشد. برخی از عوامل زیستی که ممکن است خطر پرخاشگری در نوجوانان را افزایش دهند عبارتند از:

• ژنتیک: برخی از افراد به طور ژنتیکی مستعد پرخاشگری هستند.
• اختلالات غدد درون ریز: اختلالات غدد درون ریز مانند کم کاری تیروئید می تواند خطر پرخاشگری را افزایش دهد.
• آسیب مغزی: آسیب مغزی می تواند خطر پرخاشگری را افزایش دهد.

برخی از عوامل محیطی که ممکن است خطر پرخاشگری در نوجوانان را افزایش دهند عبارتند از:

• خشونت خانوادگی: کودکانی که در خانواده هایی با خشونت خانوادگی رشد می کنند بیشتر در معرض خطر پرخاشگری هستند.
• سوء استفاده: کودکانی که مورد سوء استفاده جسمی، جنسی یا عاطفی قرار می گیرند بیشتر در معرض خطر پرخاشگری هستند.
• طلاق: طلاق می تواند خطر پرخاشگری را در نوجوانان افزایش دهد.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین متخصصین روانشناسی کودک و نوجوان در زمینه های مختلفی از جمله پرخاشگری، اختلالات یادگیری، اختلالات رفتاری و مشکلات عاطفی به شما کمک می کند تا سلامت روان و آینده فرزند خود را تضمین کنید. برای اطلاعات بیش تر در زمینه درمان پرخاشگری جوانان می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

برخی از عوامل روانشناختی که ممکن است خطر پرخاشگری در نوجوانان را افزایش دهند عبارتند از:

• اختلالات روانی: اختلالات روانی مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلالات خلقی می تواند خطر پرخاشگری را افزایش دهد.
• مشکلات یادگیری: کودکانی که مشکلات یادگیری دارند بیشتر در معرض خطر پرخاشگری هستند.
• انزوا اجتماعی: نوجوانانی که احساس انزوا یا طرد می کنند بیشتر در معرض خطر پرخاشگری هستند.

منبع : نوجوان پرخاشگر ✔️ ۲۱ مهارت تضمینی برای کنترل

روش های تربیتی کودکان یکی از مهم‌ترین و دشوارترین مسئولیت‌های والدین است. تربیت صحیح کودک می‌تواند زمینه‌ساز رشد و شکوفایی او در تمام ابعاد فردی، اجتماعی، تحصیلی و شغلی شود. از سوی دیگر، تربیت غلط کودک می‌تواند منجر به بروز مشکلات مختلفی در دوران کودکی و بزرگسالی او شود.

در این مقاله به بررسی اصول و نکات مهم تربیت کودک می‌پردازیم.

تربیت کودک

روش های تربیتی متفاوتی برای کودکان وجود دارد و والدین می توانند با آشنایی با این روش ها، بهترین روش تربیتی که متناسب با خلق و خو و شخصیت کودکشان است را پیدا کنند و از آن برای تربیت فرزند خود استفاده نمایند. هیچ روش قطعی و یکسانی برای تربیت همه کودکان وجود ندارد، زیرا هر کودک شخصیت و رفتار منحصر به فردی دارد. تربیت کودک بر اساس اصول زیر انجام می‌شود:

• عشق و محبت: پایه و اساس تربیت کودک، عشق و محبت والدین به او است. کودکی که مورد محبت و توجه والدین خود قرار می‌گیرد، احساس امنیت و آرامش می‌کند و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کند.
• احترام: والدین باید به کودک خود احترام بگذارند و او را به عنوان یک فرد مستقل و با ارزش بپذیرند. کودکی که مورد احترام والدین خود قرار می‌گیرد، احساس ارزشمندی می‌کند و به حقوق خود احترام می‌گذارد.
• نظم و انضباط: نظم و انضباط یکی از عوامل مهم در تربیت کودک است. والدین باید قوانین و مقرراتی را برای کودک خود تعیین کنند و از او بخواهند که به این قوانین پایبند باشد. البته نظم و انضباط باید به صورت منطقی و عادلانه اعمال شود.
• مشارکت کودک در تصمیم‌گیری: والدین باید به کودک خود اجازه دهند که در تصمیم‌گیری‌های مربوط به او مشارکت داشته باشد. این کار به کودک کمک می‌کند تا احساس استقلال و مسئولیت‌پذیری بیشتری پیدا کند.
• تحسین و تشویق: والدین باید کودک خود را به خاطر رفتارهای مثبتش تحسین و تشویق کنند. این کار به کودک کمک می‌کند تا رفتارهای مثبت را ادامه دهد.
• آموزش صحیح: والدین باید به کودک خود آموزش‌های لازم را در زمینه‌های مختلف مانند بهداشت، مهارت‌های زندگی، اخلاق و ارزش‌ها ارائه دهند.

پیشنهاد مشاور: تربیت کودک دو ساله ✔️ نکات روانشناسی که نمی دانید

منبع : ۰ تا ۱۰۰ روش های تربیتی کودکان در روانشناسی (۲۰۲۴)

تربیت کودک یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های والدین است. والدین می‌خواهند فرزندانی تربیت کنند که سالم، شاد و موفق باشند. اما تربیت صحیح کودک کار آسانی نیست و نیاز به آگاهی و تلاش دارد.

در این مقاله ۱۰ نکته طلایی برای تربیت صحیح کودک را بیان می‌کنیم. این نکات بر اساس جدیدترین تحقیقات در زمینه روانشناسی کودک و خانواده تدوین شده‌اند.

تربیت کودک

تربیت کودک یکی از مهم ترین وظایف والدین است. این یک مسئولیت بزرگ است که می تواند تأثیر زیادی بر زندگی کودک و جامعه داشته باشد. اهمیت تربیت کودک در چند مورد خلاصه می شود:

• فراهم کردن زمینه رشد و شکوفایی کودک: تربیت صحیح کودک زمینه را برای رشد و شکوفایی استعدادها و توانایی های او فراهم می کند. کودکی که از تربیت صحیح برخوردار است، می تواند به فردی موفق و مفید برای جامعه تبدیل شود.
• پیشگیری از آسیب های اجتماعی: تربیت صحیح کودک می تواند از آسیب های اجتماعی مانند اعتیاد، جرم و جنایت پیشگیری کند. کودکی که از تربیت صحیح برخوردار است، می تواند مهارت های لازم برای زندگی سالم را بیاموزد و از آسیب های اجتماعی دور بماند.
• ایجاد جامعه ای سالم تر: تربیت صحیح کودک به ایجاد جامعه ای سالم تر کمک می کند. کودکی که از تربیت صحیح برخوردار است، می تواند فردی مسئول، مهربان و منصف باشد. این افراد به ساختن جامعه ای بهتر کمک می کنند.

۱۴ نکته برای تربیت کودک

حتی موفق ترین والدین هم هنگام تربیت کودکان به مشکل بر می خورند. اگر برای تربیت کودک خود نیاز به کمک دارید استفاده از راهکارهایی که در ادامه ذکر می کنیم می تواند کمکتان کند.

منظور ما از تربیت کردن وضع قوانین و مقرراتی است که کودک شما را از انجام رفتار های پرخاشگرانه (ضربه زدن و گاز گرفتن)، خطرناک (مانند بازی با گاز) و نامناسب ( پرت کردن وسایل) باز دارد.

به یاد داشته باشید که این کار به معنای دعوا و مجازات بچه نیست. در اینجا چهارده راهکار برای جلو گیری از رفتار نامطلوب کودک ذکر شده است.

۱. خط قرمز های خود را تعیین کنید

پیرسون نویسنده معروف می گوید ” اگر همیشه به فرزند خود نه بگویید فرزندتان هیچ وقت اولویت های شما و کار زشت خودش را درک نمی کند، به علاوه شما نمی توانید تمام رفتار کودکتان را کنترل کنید. اولویت های خود را دنبال کنید و عواقب زیر پا گذاشتن آن ها را به کودکان خود گوش زد کنید، سعی کنید نسبت به چیز هایی که مهم نیستند سخت گیری نکنید.

الیزابت برگر نویسنده و دکتر کودکان می گوید” برقراری یک رابطه سالم و خوب با کودکتان بسیار مهم تر از مجبور کردن او به انجام کاری است که دوست ندارد.” شما ممکن است نگران باشید که با این کار کودکتان را لوس بار می آورید ولی جای نگرانی نیست.

۲. کودک خود را بشناسید

بعضی از رفتار های کودکان کاملاً قابل پیشبینی است پس پیشاپیش می توانید از این رفتارها جلوگیری کنید مثلاً اگر کودک شما علاقه به نقاشی کردن روی دیوار دارد، زمانی که پیشش نیستید مداد رنگی را در کشو بگذارید تا کم کم این عادت را ترک کند.

اگر کودک ۲ ماهه شما از مغازه ها خوراکی بر میدارد با خودتان عروسک ببرید و سرش را گرم کنید. یا اگر کودکتان عادت دارد خانه را پر از دستمال کاغذی کند کافی است بسته دستمال کاغذی را بالای کمد بگذارید.

۳. از رفتار های بد کودک پیشگیری کنید

هاروی کاپ نویسنده کتاب شادترین کودکان می گوید ” ممکن است بعضی اوقات کودکتان از روی خستگی گریه کند یا جیغ بکشد.

اگر کودکتان صبح ها پر انرژی است اما بعداز ناهار خسته و غیر قابل کنترل می شود سعی کنید او را بیرون از خانه ببرید، می توانید از دکتر وقت بگیرید و با دکتر درباره وضعیت کودکتان مشورت کنید. همچنین می توانید با گفتن” اسباب بازی هارو که جمع کنیم میریم مهمونی.” کودکان را آماده اتفاقات بعدی کنید اینگونه کودکتان آرام تر می شود.

منبع : تربیت کودک ✔️ ۱۴ نکته کلیدی که نمی دانید

اختلالات روانی کودکان به تغییراتی جدی در شیوه‌ٔ معمول یادگیری، رفتار یا مدیریت عواطف که باعث پریشانی کودک و مشکلات روزانه می‌شود، توصیف شده است. این اختلالات روانی کودکان می‌توانند بر روابط کودک با خانواده، دوستان و معلمان تأثیر بگذارند و می‌توانند باعث مشکلات تحصیلی، اجتماعی و عاطفی شوند.

اختلالات روانی کودکان

کودکان تحت تأثیر والدین و اعضای خانواده و جامعه رفتارهای خاصی را یاد می گیرند. بیشتر بچه ها مسائل رفتاری جزئی مانند لجوج بودن و بی ادب بودن و یا کمبود توجه را از خود بروز می دهند. اگر این مسائل پیچیده شوند می توانند تبدیل به اختلالات شوند. در اینجا چند اختلال شایع روانی در کودکان آورده شده است: (با کلیک روی اسم هر اختلال می توانید مطالب بیشتر در آن مورد را مطالعه نمایید)

1. اختلال کمبود توجه – بیش فعالی (ADHD): کودکان مبتلا به ADHD سه ویژگی های اصلی دارند: بی توجهی، تکانش گری و بیش فعالی. آن ها همچنین می توانند بی قرار، پرخاش گر و تحریک پذیر باشند.
2. افسردگی و اختلال دوقطبی: کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی تمایل به نوسانات خلقی ناگهانی، دوره های طولانی از بیش فعالی و به دنبال آن بی حالی، بداخلاقی، سرخوردگی و رفتار تهاجمی دارند.
3. اختلال اضطراب: کودکان مبتلا به اختلال اضطراب تمایل به نگرانی بیش از حد در مورد همه چیز دارند. حتی بی اهمیت ترین مسائل باعث بی خوابی شبانه آن ها می شود.
4. سندرم اسپرگر: این سندرم فرم خفیفی از اوتیسم است. علائم این بیماری شامل عدم توانایی در مهارت های اجتماعی، دوست نداشتن تغییر در محیط آشنا و زندگی روزمره، نداشتن تماس چشمی، حرکات و حالات صورت غیر معمول، نداشتن همدلی و مهارت های حرکتی.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین متخصصین روانشناسی کودک و نوجوان در زمینه های مختلفی از جمله اختلالات یادگیری، اختلالات رفتاری و مشکلات عاطفی کودکان دبستانی به شما کمک می کند تا سلامت روان و آینده کودک خود را تضمین کنید. برای اطلاعات بیش تر در زمینه روانشناس کودک ابتدایی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

۵. ناتوانی در یادگیری: این یک اختلال روانی است که یادگیری را برای کودک به یک چالش تبدیل می کند. علائم این بیماری شامل ناتوانی در توجه، حافظه ضعیف، هماهنگی ضعیف، عدم توانایی در دنبال کردن دستورالعمل ها و یا راهنمایی ها و عدم سازمان یافتگی است.

۶. اختلال سلوک: کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است به رفتار هایی مانند قلدری برای دیگران، منزوی بودن در موقعیت های اجتماعی، از بین بردن اموال و یا صدمه زدن به حیوانات از عمد، دروغ و یا حتی سرقت تمایل داشته باشند.

۷. اختلال در خوردن: کودکان مبتلا به اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی یا پرخوری تمایل به عادات غیر طبیعی در مورد غذا خوردن دارند. این اختلالات معمولا در نتیجه تفکر وسواسی در مورد افزایش وزن و ظاهر فیزیکی می باشد. علائم این اختلال شامل ناتوانی در خوردن چیز های مختلف، استفراغ و شراب خواری باشد.

۸. اسکیزوفرنی: اسکیزوفرنی در کودکان به اندازه بزرگسالان رایج نیست. علائم این اختلال روانی دوری گزینی اجتماعی، بی خوابی، فقدان انگیزه، افت در مدرسه، افسردگی، فراموشی و رفتار عجیب و غریب می باشد.

اگر فکر می کنید که فرزند تان علائم هر یک از اختلالات ذکر شده در موارد بالا را بروز می دهد، بلافاصله با یک پزشک متخصص مشورت کنید.

منبع : اختلالات روانی کودکان ✔️ علائم و نشانه های تخصصی

کنترل خشم در نوجوانان یک احساس طبیعی و سالم است که همه افراد در طول زندگی خود آن را تجربه می کنند. با این حال، اگر خشم به درستی مدیریت نشود، می تواند منجر به مشکلاتی مانند پرخاشگری، مشکلات رفتاری و حتی خشونت شود.

نوجوانان به ویژه در معرض خطر مشکلات ناشی از کنترل ضعیف خشم هستند. این به دلیل تغییرات هورمونی، رشد مغز و چالش های اجتماعی و عاطفی است که نوجوانان با آن مواجه هستند. در ادامه ده روش کنترل خشم آمده است.

کنترل خشم در نوجوانان

خشم یک احساس طبیعی است که همه انسان‌ها در طول زندگی خود تجربه می‌کنند. با این حال، اگر خشم کنترل نشود، می‌تواند منجر به رفتارهای پرخاشگرانه و مخرب شود. کنترل خشم در دانش آموزان اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا می‌تواند به آنها کمک کند تا روابط سالم‌تری با همسالان و معلمان خود برقرار کنند و در مدرسه و زندگی موفق‌تر باشند.

علت

در نوجوانی؛ خشم بیشتر اجتماعی می باشد. به نظر می آید که مهمترین علل خشم در بین دانش آموزان دوره ی راهنمایی عبارت باشند از: رفتار ناعادلانه ی بزرگسالان، سر به سر گذاردن یکدیگر، تحمیل کردن عقاید، دروغ گفتن به نوجوانان، زور گوئی خواهر و یا برادر، پُز دادن به او، با نوجوان با گوشه و کنایه صحبت کردن و … .

برای دانش آموزان دبیرستانی، مهمترین علت های خشم عبارت باشند از؛ تبعیض معلمان، والدین و اعضای خانواده و دوستان و همچنین رفتار های غیر منصفانه ی آنان.علاوه بر علت های اجتماعی خشم؛ عواملی دیگر همچون دست کشیدن از فعالیت های عادی مانند؛ مطالعه کردن، خواب و همچنین شکست و ناکامی در طرح ها و فعالیت های انجام شده، در نوجوانان نیز آفریننده ی خشم می باشد.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین متخصصین روانشناسی کودک و نوجوان در زمینه خشم و پرخاشگری کودکان و نوجوانان به شما کمک می کند تا سلامت روان و آینده کودک خود را تضمین کنید. برای اطلاعات بیش تر در زمینه روانشناس کودک ابتدایی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

منبع : کنترل خشم در نوجوانان ✔️ راهنمای جامع روانشناسی

شناسایی کودک با استعداد و استعدادیابی کودکان، فرآیندی مهم و ارزشمند است که می‌تواند به کودکان کمک کند تا در زمینه‌های مختلف زندگی موفق‌تر باشند. اگر قصد دارید استعدادهای کودک خود را کشف کنید، حتماً از مشاوره متخصصان استعدادیابی کمک بگیرید.

استعداد یک توانایی ذاتی است که هر فرد با صورت ژنتیک و وراثتی دارد. استعدادیابی کودکان به مجموعه فعالیت‌هایی گفته می‌شود که شامل کشف و شناسایی توانایی‌های نهفته جهت شکوفا کردن و تبدیل آنها به مهارت‌های کارآمدی است که علاوه بر ایجاد حس رضایت‌مندی خود کودکان باعث بهره‌وری استعداد آنها برای جامعه نیز می‌شود.

شناسایی کودک با استعداد

شناسایی کودک با استعداد یکی از مهم ترین اقداماتی است که والدین می توانند برای آینده فرزندانشان انجام دهند. استعدادیابی به معنای شناسایی توانایی ها و ظرفیت های بالقوه کودکان در زمینه های مختلف است. با شناسایی استعداد کودکان، می توان زمینه را برای شکوفایی آنها فراهم کرد و به آنها کمک کرد تا در مسیر موفقیت قرار گیرند.

استعدادیابی کودکان یک سرمایه گذاری برای آینده آنهاست. با شناسایی استعداد کودکان و پرورش آنها، می توان به آنها کمک کرد تا در زندگی موفق شوند. برای آگاهی از برترین تست های استعدادیابی روز دنیا در مرکز تخصصی روانشناسی کودک ستاره ایرانیان می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

منبع : شناسایی کودک با استعداد ✔️ مشاوره استعدادیابی کودکان

قصه کودکانه در مورد حرف شنوی به کودکان می آموزد که حرف شنوی یکی از مهم ترین ویژگی های یک انسان خوب است. حرف شنوی باعث می شود که کودکان از خطرات دوری کنند و به سلامت خود آسیب نرسانند.

قصه کودکانه در مورد حرف شنوی

قصه کودکانه در مورد حرف شنوی یکی از مهم ترین مهارت های زندگی است که می تواند در موفقیت آنها در تمام زمینه ها نقش داشته باشد. کودکانی که حرف گوش می کنند، بیشتر احتمال دارد که:

• از خود و دیگران در برابر خطرات محافظت کنند.
• قوانین و مقررات را رعایت کنند.
• در مدرسه و محل کار موفق شوند.
• روابط سالم و مثبتی با دیگران برقرار کنند.

در واقع، حرف شنوی پایه و اساس بسیاری از مهارت های زندگی دیگر مانند احترام به دیگران، مسئولیت پذیری و حل مسئله است.

۱.قصه آنوشا، دختر حرف شنو

روزی روزگاری، دختری به نام آنوشا در یک خانواده ی مهربان زندگی می کرد. آنوشا دختری باهوش و خوش اخلاق بود، اما یک مشکل داشت: او حرف گوش نمی کرد. یک روز، آنوشا با مادرش به پارک رفته بود. مادرش به او گفت: «اونقدر از روی پله ها بالا و پایین نپر که حواست پرت بشه و زمین بخوری.»

اونوشا به حرف مادرش گوش نکرد و از روی پله ها بالا و پایین پرید. یک دفعه، حواشش پرت شد و زمین خورد. پایش شکست و به بیمارستان رفت. وقتی آنوشا از بیمارستان مرخص شد، مادرش به او گفت: «اگه حرف گوش می کردی، پایت نمی شکست.»

اونوشا از اینکه حرف مادرش را گوش نکرده بود، پشیمان شد. او قول داد که همیشه حرف گوش کند. از آن روز به بعد، آنوشا همیشه حرف مادرش را گوش می کرد. او دیگر از روی پله ها بالا و پایین نمی پرید و حواسش به حرف های مادرش بود.

یک روز، آنوشا با پدرش به بازار رفته بود. پدرش به او گفت: «از این خیابان رد نشو که خطرناکه.» اونوشا به حرف پدرش گوش کرد و از آن خیابان رد نشد. او به جای آن، از خیابان دیگری رد شد که امن تر بود.

پدر آنوشا از اینکه او حرفش را گوش کرده بود، خیلی خوشحال شد. او به آنوشا گفت: «خیلی خوشحالم که بالاخره حرف گوش می کنی.» اونوشا لبخندی زد و گفت: «من همیشه حرف شما رو گوش می کنم.»

از آن روز به بعد، آنوشا همیشه حرف پدر و مادرش را گوش می کرد. او می دانست که حرف شنوی خیلی مهم است و می تواند از او در برابر خطرات محافظت کند.

۲.قصه حسنی حرف گوش کن

یکی بود، یکی نبود، زیر گنبد کبود، پسری بود به اسم حسنی که خیلی حرف گوش نمی کرد. حسنی همیشه دوست داشت هر کاری دلش می خواست انجام دهد، حتی اگر پدر و مادرش به او می گفتند که آن کار را انجام ندهد.

یک روز، مادر حسنی به او گفت: «حسنی جان، امروز می خواهیم برویم پارک.» حسنی با خوشحالی گفت: «باشه، مامان.»

حسنی و مادرش وسایل مورد نیازشان را جمع کردند و راهی پارک شدند.

وقتی به پارک رسیدند، مادر حسنی به حسنی گفت: «حسنی جان، لطفاً از درختان بالا نرو.» حسنی با بی حوصلگی گفت: «چرا؟»

مادر حسنی گفت: «چون خطرناک است.»

حسنی گفت: «من که بلدم از درختان بالا برم.» و بدون توجه به حرف مادرش، از درختی بالا رفت.

حسنی تا بالای درخت رفت و داشت از آن لذت می برد که ناگهان شاخه درخت شکست و حسنی افتاد. حسنی زمین خورد و از ناحیه دستش آسیب دید.

مادر حسنی با دیدن حسنی که روی زمین افتاده بود، خیلی ناراحت شد و به او گفت: «حسنی، ببین چه کار کردی؟ به حرف من گوش نمی دهی و حالا آسیب دیدی.» حسنی با ناراحتی گفت: «آخ، دستم درد می کند.»

مادر حسنی حسنی را به خانه برد و دستش را پانسمان کرد. حسنی بعد از این ماجرا فهمید که حرف گوش نکردن کار اشتباهی است. او از مادرش عذرخواهی کرد و قول داد که از این به بعد همیشه به حرف های او گوش دهد.

نتیجه

قصه کودکانه در مورد حرف شنوی یکی از مهم ترین ارزش های زندگی است. گوش کردن به حرف بزرگترها می تواند از ما در برابر خطرات محافظت کند و به ما کمک کند که انسان های بهتری شویم.

منبع : قصه کودکانه در مورد حرف شنوی ✔️ ۵ داستان آموزنده

علت شب ادراری در کودکان، که به آن بی اختیاری ادرار در خواب نیز گفته می شود، وضعیتی است که در آن کودک به طور مکرر در خواب ادرار می کند. این وضعیت می تواند برای کودکان و والدین آنها ناراحت کننده باشد، اما معمولاً یک مشکل جدی نیست.

شب ادراری یک مشکل بسیار رایج است. در حدود ۵ میلیون کودک در ایالات متحده آمریکا به صورت شبانه تخت خود را خیس می کنند که شامل ۲۰ درصد از کودکان ۵ ساله، ۱۰ درصد از ۷ ساله ها و ۵ درصد ۱۰ ساله ها می باشد. اکثر کودکان به این دلیل رختخواب خود را خیس می کنند که نمی‌توانند به صورت فیزیکی در طول شب ادرار خود را نگه دارند.

در شرایطی که کودک شما دارای نشانه هایی دیگر نمی باشد شب ادراری اغلب اوقات نرمال است. نکته مهمی که باید به یاد داشته باشید این است که شب ادراری کاملاً غیر ارادی است و کودک شما نمی تواند آن را کنترل کند. اما راه هایی وجود دارند که شما یا دکتر کودک شما می تواند به او کمک کند. در این مقاله به بررسی علل شب ادراری پرداخته ایم.

علت شب ادراری در کودکان

مسئله شب ادراری کودکان به طور کامل شناخته شده نیست، برای اغلب کودکان شب ادراری یک مرحله رشدی عادی هست و احتمالا به دلیل یک یا چند تا از فاکتورهای زیر رخ می دهد.

1. بدن کودک شما هنوز در حال رشد است: کودک شما رخت خواب خود را خیس می کند زیرا مغز، سیستم عصبی و مثانه وی هنوز در حال روشن و شکل گیری هستند. شما نمی توانید رشد فیزیکی کودک را زیر سوال ببرید به علاوه یک فرآیند رشدی برای خشک ماندن در طول شب لازم است همان طور که برای رشد دندان‌ها و افتادن دندانهای شیری لازم است.
2. فاکتورهای ژنتیکی: اگر هر کدام از والدین سابقه شب ادراری داشته باشد با احتمال بیشتری کودک شب ادراری را تجربه خواهد کرد.
3. کودک ادرار زیادی را در شب تولید می کند: ممکن است بدن کودک به مقدار کافی هورمونی که میزان ادرار شبانه را کاهش می دهد تولید نمی کند، در حالی که خوردن نوشیدنی زیاد نزدیک وقت خواب می‌تواند نقشی در میزان ادرار شبانه داشته باشد، محدود کردن مایعات قبل از ساعت خواب تاثیری در شب ادراری نخواهد داشت.
4. سنگین بودن خواب عمیق: ممکن است خواب کودک شما به قدری سنگین باشد که زمانیکه مثانه پر است سیگنال لازم به مغز نرسد و یا آن سیگنال برای بیدار کردن کودک شما کافی نباشد.
5. نا منظم شدن عادات روتین کودک: ممکن است زمانی که کودک شما بسیار خسته است، یا مقداری بیمار است یا احساس استرس می‌کند شب ادراری داشته باشد. یک تغییر بزرگ در زندگی مثل یک خواهر و برادر جدید و رفتن به مدرسه جدید ممکن است احتمال شب ادراری را بیشتر کند.
6. عوامل رشد: رشد مغز و سیستم عصبی کودک برای کنترل مثانه در هنگام خواب به زمان نیاز دارد. شب ادراری اغلب در کودکان زیر ۵ سال دیده می شود، زیرا مغز و سیستم عصبی آنها هنوز در حال رشد است.
7. وجود یک اختلال زیربنایی: وضعیت طبی کودک و برخی از مشکلات طبی مانند یبوست یا عفونت مجاری ادرار (که به راحتی قابل درمان هستند) می‌توانند موجب شب ادراری شوند. در موارد نادر، شب ادراری می تواند ناشی از یک مشکل پزشکی زمینه ای باشد، مانند:

• عفونت مجاری ادراری
• دیابت
• آپنه خواب
• آسیب به نخاع
• ناهنجاری های ساختاری مثانه یا کلیه

علائم شب ادراری در کودکان

علائم شب ادراری در کودکان عبارتند از:

• خیس کردن رختخواب به صورت مکرر و غیرارادی در طول شب
• عدم آگاهی کودک از خیس شدن رختخواب
• عدم وجود علائم جسمی یا عصبی زمینه‌ای

در برخی موارد، شب ادراری ممکن است با علائم دیگری همراه باشد، از جمله:

• تکرر ادرار در طول روز
• احساس فوریت ادرار
• ادرار کردن در طول روز در لباس زیر
• سوزش یا درد هنگام ادرار
• ادرار خونی

درمان فوری شب ادراری

درمان فوری شب ادراری و درمان قطعی شب ادراری کودکان وجود ندارد. شب ادراری یک مشکل شایع در کودکان است که معمولاً تا سن ۵ سالگی برطرف می شود. در صورت بروز شب ادراری در کودکان بالای ۵ سال، باید به پزشک مراجعه شود تا علت شب ادراری در کودکان مشخص شود.

در برخی موارد، شب ادراری می تواند ناشی از مشکلات پزشکی مانند عفونت دستگاه ادراری، دیابت یا مشکلات خواب باشد. در این موارد، درمان مشکل پزشکی زمینه ای می تواند به درمان شب ادراری نیز کمک کند.

در برخی دیگر از موارد، شب ادراری می تواند ناشی از عوامل روانی مانند استرس یا اضطراب باشد. در این موارد، درمان های روانی مانند مشاوره یا روان درمانی می تواند به درمان شب ادراری کمک کند.

در صورت عدم وجود مشکل پزشکی زمینه ای یا عوامل روانی، می توان از روش های زیر برای درمان فوری شب ادراری استفاده کرد:

• محدود کردن مصرف مایعات قبل از خواب: کودکان باید از مصرف مایعات در ساعت های نزدیک به خواب خودداری کنند.
• بیدار کردن کودک در شب: می توان کودک را در ساعت های مشخصی از شب بیدار کرد تا به دستشویی برود.
• استفاده از هشدارهای شبانه: هشدارهای شبانه دستگاه هایی هستند که در صورت خیس شدن بستر کودک، زنگ می زنند. این هشدارها می توانند به کودک کمک کنند تا یاد بگیرند که قبل از خیس شدن بستر خود را بیدار کنند.

در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای خاصی را برای درمان شب ادراری تجویز کند. این داروها معمولاً تنها در صورتی تجویز می شوند که سایر روش های درمانی موثر نباشند.

منبع: علت شب ادراری در کودکان